"ΑΜΦΙΓΟΝΙΑ"
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ Νο [ 17 ] - [ 2009.06.21 24:00 ] - [ΑΔ.Θ.ΕΞ.Π.]
"Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ" - 3η ΚΥΡΙΑΚΗ του ΙΟΥΝΙΟΥ - ΟΙ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΜΕΛΗΜΕΝΟΙ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΜΑΔΕΣ - ΑΥΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΙ Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΔΑ ΣΟΝΟΡΑ ΝΤΟΝΤ ΤΟ 1909 ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΣΕΙ ΤΗΝ "ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ"
"ΕΝΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΗΤΕΡΑ, ΔΕΝ ΑΓΑΠΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ. ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΓΟΝΕΙΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΓΙΑ ΜΕΝ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΟΔΗΓΟ ΚΑΛΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΕΠΑΙΝΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΗΝ ΑΦΟΡΜΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΜΙΑΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΠΡΟΣΙΤΗΣ. Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ Η ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ, ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΣΙΓΟΥΡΙΑΣ, ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΕΝΝΟΙΕΣ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΩΣ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ ΤΟΥ"
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ - Τ-237 - ΕΞΩΦΥΛΟ
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ - Τ-237 - Σελ.64-65 - Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ - Αστ/κας Αγγελική Στόλη
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ - Τ-237 - Σελ.64-65 - Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ - Αστ/κας Αγγελική Στόλη
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ - ΤΕΥΧΟΣ 237
Η γιορτή του πατέρα
ΜΑΪΟΣ - IΟΥΝΙΟΣ 2006
"άκουγε τον πατέρα σου και ορμήνευε το γιό σου"
(καθήκον του γονέα η καθοδήγηση και η νουθεσία και του υιού η υπακοή)
Οι μπαμπάδες είναι γενικά λίγο παραμελημένοι σε σχέση με τις μαμάδες. Αυτό σκέφτηκε και η Αμερικανίδα Σονόρα Ντόντ το 1909 και αποφάσισε να καθιερώσει την Ημέρα του Πατέρα. Έτσι, παρόλο που δεν έχει την αίγλη του εορτασμού της αντίστοιχης γιορτής της μητέρας, στις 18 Ιουνίου κάθε χρόνου γιορτάζουμε την Ημέρα του Πατέρα.
Ο πατέρας της Σονόρα Ντόντ, όταν η γυναίκα του πέθανε, έμεινε μόνος με έξι παιδιά το οποία και μεγάλωσε μόνος του. Γεμάτος κουράγιο και αυτοπεποίθηση τα ανέθρεψε με ιδιαίτερη φροντίδα και πολλή αγάπη. Έτσι, όταν η Σονόρα μεγάλωσε, θέλησε να του ανταποδώσει τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλε, καθώς και τη θυσία και την προσφορά του για την οικογένεια, δεδομένης της απουσίας της μητέρας της. Για το λόγο αυτό δημιούργησε μια ημέρα ειδικά γι' αυτόν. Ο πατέρας της είχε γενέθλια τον Ιούνιο, οπότε η πρώτη Γιορτή του Πατέρα έλαβε χώρα στις 19 Ιουνίου 1910, στη Ουάσινγκτον. Το 1966, υπό την προεδρία του Λίντον Τζόνσον, αποφασίστηκε να γιορτάζεται η Ημέρα του Πατέρα την 3η Κυριακή κάθε Ιουνίου.
Κατά τους πρώτους μήνες της ζωής του ανθρώπου κυρίαρχο πρόσωπο είναι η μητέρα του. Αυτή αποτελεί ολόκληρο το σύμπαν για το παιδί. Ο πατέρας σαν πρόσωπο μπαίνει στη ζωή του παιδιού από τον όγδοο μήνα και μετά, όταν το μωρό αρχίζει να διακρίνει πρόσωπα. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι το έμβρυο αναγνωρίζει τη φωνή του πατέρα, πολύ νωρίς δια του αμνιακού υγρού. Αυτός είναι και ο λόγος που είναι απαραίτητη η παρουσία του στη ζωή του παιδιού. Έτσι όσο πιο ενεργητική είναι η παρουσία του, τόσο πιο γρήγορα αφομοιώνεται στη συνείδηση του μωρού, ως ένα πρόσωπο οικείο, που αποτελεί και αυτό μέλος της οικογένειας και είναι ο τρίτος ανάμεσα στη σχέση μητέρας-παιδιού. Μπορεί λοιπόν, την περιποίηση και την ανατροφή των παιδιών να την αναλαμβάνει η μητέρα, η οποία και θεωρείται ο ειδήμων της φροντίδας και της επιμέλειας, αλλά και η παρουσία του πατέρα είναι εξίσου σημαντική στην ανάπτυξη ενός παιδιού.
Κάνοντας κανείς μια αναδρομή στο παρελθόν παρατηρεί ότι ο πατέρας αν και παρών ήταν «απών» στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Αυτή τη δουλειά την είχε επωμιστεί εξ ολοκλήρου η μητέρα. Πριν από χρόνια οι πατεράδες ήταν σκληροί παιδαγωγοί, απαιτούσαν από τα παιδιά τους σεβασμό και υπακοή και συμπεριφέρονταν σαν αρχηγοί της Οικογένειας. Ο πατέρας ήταν ο τιμωρός, ο λόγος του ήτανε νόμος, αυτός έδινε διαταγές οι οποίες και έπρεπε να εισακουστούν. Ο άνδρας στην οικογένεια ήταν αυτός που θα εξασφάλιζε τα προς το ζην και θα φρόντιζε για την οικονομική άνεση της οικογένειας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έδειχνε αδιαφορία για τα παιδιά του. Αντιθέτως, αυτός ήταν ο τρόπος να δείξει την αγάπη και τη στοργή του, αισθήματα που ήταν δύσκολο γι' αυτόν να εκδηλωθούν διαφορετικά.
Αυτό όμως δεν αποτελεί στοιχειό αρνητικής αν αφοράς στον ρόλο του πατέρα, γιατί δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι αυτά ήταν τα βιώματά του από την παιδική ηλικία. Ο δικός του ο πατέρας δεν είχε διαφορετική συμπεριφορά προς αυτόν με αποτέλεσμα όταν αργότερα ο ίδιος γινόταν πατέρας να μην γνωρίζει ποιος ακριβώς θα είναι ο ρόλος του και πως πρέπει να ενεργεί.
Τα χρόνιο όμως πέρασαν και οι παιδαγωγικές αντιλήψεις άλλαξαν. Αναμφίβολα υπάρχουν ακόμα αρκετοί που πιστεύουν ότι έτσι πρέπει να είναι ένας πατέρας. Όμως, το τελευταίο ήμισυ του προηγούμενου αιώνα μέχρι σήμερα άλλαξαν ραγδαία οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες με άμεσες επιπτώσεις στο οικογενειακό περιβάλλον.
Ο σημερινός πατέρας είναι εντελώς διαφορετικός, ασχολείται με το παιδί του από τότε που είναι μωρό περιποιείται το νεογέννητο, βρίσκει συναρπαστικό το τάισμα με μπιμπερό ενώ δεν ενοχλείται να σέρνει το καροτσάκι. Όλο και περισσότερο μοιράζεται με τη μητέρα τις φροντίδες προς το παιδί τους και αφιερώνει αρκετό από το χρόνο του για το σκοπό αυτό. Λειτουργεί πλέον σαν πραγματικός φίλος και καλός σύμβουλος, μια καλή συντροφιά για το παιδί.
Αιτία αυτής της στροφής και της μετάλλαξης του ρόλου του άνδρα ως πατέρα, είναι η διαφοροποίηση της; δομής της σημερινής οικογένειας, ο καταμερισμός των ευθυνών και των υποχρεώσεων μεταξύ των γονιών καθώς και η εργασιακή απασχόληση της μητέρας που λόγω έλλειψης χρόνου συνεχώς διανέμει νέους ρόλους σ' αυτόν. Σημαντικό παράγοντα στον καθορισμό της συμπεριφοράς του πατέρα στην οικογένεια αποτελεί η στάση της μητέρας και ο τρόπος που αντιμετωπίζει την ανδρική παρουσία μέσα στο σπίτι Αρκετές είναι οι γυναίκες που ενεργούν θεωρώντας τον πατέρα ως τον εκπρόσωπο του νόμου και συνεπώς της τιμωρίας. Συχνά τις ακούει κανείς να λένε «Πρόσεξε καλά θα το πω στο μπαμπά ή έρχεται ο μπαμπάς να σε τιμωρήσει ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό την έλλειψη εμπιστοσύνης του παιδιού προς τον πατέρα, απομονώνοντάς τον, καλλιεργώντας παράλληλα αισθήματα φόβου προς το πρόσωπό του. Ταυτόχρονα δυσκολεύουν τον ίδιο τον πατέρα, δημιουργώντας του ανασφάλεια στον προσδιορισμό της στάσης που πρέπει να έχει απέναντι στο παιδί. Έτσι όσο και να θέλει να διαφοροποιηθεί από τον παραδοσιακό τύπο πατέρα βρίσκει εμπόδια Ο έπαινος, η επίπληξη και η τιμωρία είναι θέμα και των δύο γονέων, κάτι που πρέπει να κατανοήσει η μητέρα για να μπορέσει το παιδί να καταλάβει ότι υπάρχει μια υγιής σχέση ανάμεσα στους γονείς, ένα πνεύμα συνεργασίας και μια ισορροπία στην οικογένεια.
Ένας πατέρας δεν αγαπά λιγότερο από μια μητέρα, δεν αγαπά διαφορετικά. Αυτό πρέπει να είναι κατανοητό και από τους δύο γονείς, ώστε να αποτελεί για μεν τη μητέρα οδηγό καλής συμπεριφοράς και επαίνου του πατέρα στο παιδί και για μεν τον τελευταίο την αφορμή δημιουργίας μιας εικόνας προσιτής. Ο πατέρας είναι αναμφίβολα η προσωποποίηση της δύναμης, της ασφάλειας, της σιγουριάς, του νόμου και της ισορροπίας στην οικογένεια, έννοιες όμως που δεν πρέπει να προβάλλονται ως αρνητικά στοιχεία του ρόλου του. Έτσι ο άνδρας στην οικογένεια δεν έχει τίποτε περισσότερο να κάνει παρά να αφιερώσει χρόνο στο παιδί του, έχοντας υπομονή και αποδέχοντας ότι το παιδί έχει την δική του προσωπικότητα και δεν είναι κατ' εικόνα και ομοίωσή του. Με τον τρόπο αυτό κάνει την παρουσία του ποιοτική επιτρέποντας παράλληλα στο ίδιο το παιδί να αφομοιώσει τα κατάλληλα στοιχεία για την ψυχοπνευματική και κοινωνική του ανάπτυξη. Η εν ενασχόληση με το παιδί είναι μια αναδρομή στα παιδικά χρόνια του πατέρα, μέσα από την οποία γίνεται και ο ίδιος παιδί, αναπολώντας τις δικές του στιγμές, αναπληρώνοντας και διορθώνοντας παράλληλα τα κενά και τα λάθη της παρουσίας του δικού του πατέρα.
Επιμέλεια: Αστ/κας Αγγελική Στόλη
Μαϊος-Ιούνιος 2006
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ - Τ-237 - ΕΞΩΦΥΛΟ
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ - Τ-237 - Σελ.64 - Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ - Αστ/κας Αγγελική Στόλη
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ - Τ-237 - Σελ.65 - Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ - Αστ/κας Αγγελική Στόλη
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ - Τ-237 - Σελ.66 - Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ - Αστ/κας Αγγελική Στόλη
